بررسی تاثیر قرق در ساختار جنگلی دو منطقه حفاظت شده و حفاظت نشده مطالعه موردی:ذخیره گاه گلابی وحشی ده کهنه سپیدان فارس

جنگل ده کهنه، منطقه ای محصور با وسعت 466 هکتار، در سپیدان در شمال استان فارس واقع شده است. این منطقه به عنوان ذخیره گاه ژنتیکی گونه های گلابی وحشی محافظت می شود و از سال 1352 توسط اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان فارس محصور و مدیریت شده است. در این تحقیق به منظور درک اثرات قرق بر ساختار این توده های ارزشمند، سطحی معادل 50 هکتار از این جنگل انتخاب و با منطقه ای به همین مساحت که در جوار این جنگل حفاظت شده قرار دارد و از نظر ترکیب پوشش گیاهی و وضعیت توپوگرافی مشابهت زیادی با هم دارند مقایسه شد. نتایج نشان داد که گونه های درختی و درختچه ای در منطقه حفاظت شده به شکل معنی داری دارای افراد بیشتری نسبت به منطقه بدون حفاظت است. مقایسه فراوانی درختان و درختچه های دو منطقه نشان دهنده روند تقلیل گونه های انچوچک (Pyrus glabra Boiss.) و امرود (Pyrus syriaca Boiss.) و ارتقاء گونه های ون (rotundifolia Miller. Fraxinus) و خوشک (Daphne mucronata Royle.) به شکل مشخص در عرصه حفاظت نشده است. تراکم تاج پوشش کل درختان و درختچه ها در دو منطقه از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت، اما میانگین ارتفاع درختان منطقه حفاظت شده به علت زادآوری فراوان تری که نسبت به بخش حفاظت نشده داشتند به صورت معنی داری کوتاه تر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که قرق جنگل حفاظت شده ده کهنه سپیدان به مدت نزدیک به نیم قرن موجب بهبود کیفیت و کمیت ساختاری جنگل شده است لذا پیشنهاد می شود که با حفظ چنین الگوهایی ضمن نگهداری از ذخایر ژنتیک در جنگل ها، نسبت به ایجاد یک محیط تحقیقاتی برای سایر محققین در آینده اقدام نمود.