بررسی فراوانی و پراکنش سلول های کلراید آبشش بچه ماهیان سفید در مواجهه با شوری آب دریای خزر

این تحقیق به منظور بررسی توسعه سلول های کلراید در بافت آبشش گروه های مختلف وزنی بچه ماهی سفید (Rutilus frisii) در ایستگاه تحقیقاتی تغذیه و غذای زنده آبزیان واقع در غازیان بندرانزلی انجام شد. بچه ماهیان با میانگین وزنی 5/0، 1 و 5/2 گرمی به صورت تصادفی انتخاب شدند و در 3 گروه آب دریای خزر با شوری 11 در هزار، آب 7 در هزار (شرایط مصبی) و آب شیرین (با سه تکرار در هر گروه) در مدت 10 روز، قرار گرفتند. جهت بررسی ساختار میکروسکوپی بافت آبشش در تیمارهای مختلف، از نمونه های بافتی به‏وسیله روش بافت شناسی کلاسیک و رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین لام تهیه شد. بررسی فراوانی و محل آنزیم Na+-K+- ATPase و تعیین موقعیت سلول های کلراید با روش ایمونوهیستوشیمی به انجام رسید. در تصاویر بافت شناسی، سلول های کلراید در ناحیه پایه تیغه های ثانویه، روی تیغه ها و بین آن ها به وضوح دیده شدند. نتایج شمارش سلول های کلراید در آبشش بچه ماهیان سفید نشان داد که در هر میلی‏متر مربع از سطح بافت آبششی ماهیان 5 /0، 1 و 5/2 گرمی به ترتیب 9000 ، 10000- 9000 و 12060- 10070 سلول کلراید وجود دارد. در نتیجه مطابق با تحقیق حاضر، به نظر می رسد بچه ماهیان 5/0 گرمی دارای قابلیت سازگاری با آب نواحی مصبی و آب دریای خزر را نداشته و کاملا سازگاری به آب شیرین دارد. بر اساس مطالعات، به نظر می رسد بچه ماهیان 1 تا 3 گرمی قابلیت تحمل و سازگاری با نواحی مصبی و نواحی از دریا با شوری 7 تا 8 در هزار دارند که افزایش وزن تاثیر بمراتب بهتری را خواهد داشت یعنی ترجیحا وزن 5 /2 تا 3 گرم جهت این کار مناسب تر می باشد.