مطالعه آثار حفاظتی تعداد هفت عصاره گیاهی مختلف از گیاهان دارویی ایران در برابر سمیت ناشی از پپتید بتاآمیلویید در کشت سلول های PC12

بیماریآلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل در پیری است. مهم‏ترین عامل آسیب‏شناختی این بیماری رسوبات خارج سلولی پپتید بتا آمیلویید است که از طریق مکانیسم‏های مختلف باعث مرگ سلول‏های عصبی می‏شود. درمان‏های جدید روی ترکیباتی تمرکز می‏کنند که از طریق چند مکانیسم بتوانند در بهبود این بیماری موثر باشند. گیاهان دارویی، به خاطر دارا بودن ترکیبات متعدد، با آثار فارماکولوژیک گوناگون، از طریق مکانیسم‏های مختلف، می‏توانند در درمان این بیماری، موثر باشند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر حفاظتی عصاره متانولی هفت گیاه از گیاهان دارویی ایرانبر سمیت پپتید بتا آمیلویید در مدل سلولی PC12 است.
مواد و روش‏ها: عصاره‏گیری از گیاهان با حلال متانول به روش ماسیراسیون در دمای اتاق انجام گرفت. سلول‏های PC12 طبق برنامه استاندارد کشت داده شدند. سپس سلول‏ها با پپتید بتا آمیلویید به تنهایی و به همراه غلظت‏های مختلف عصاره ها به‏مدت 24 ساعت انکوبه شدند و میزان بقای سلولی با استفاده از روش MTT اندازه‏گیری شد.
از بین عصاره های مورد مطالعه، عصاره گیاهان Sanguisorba minor، Cerasus microcarpa،Ferulago angulata،Rosa canina توانستند مرگ سلولی ناشی از پپتید بتا آمیلویید را در کشت سلول‏های PC12 کاهش دهند. اثر حفاظتی مشاهده شده برای این عصاره ها وابسته به دوز بود. عصاره گیاهان Stachys pilifera، Amygdalus scoparia و Alhagi pseudalhagi آثار حفاظتی نشان ندادند.
نتیجه گیری: با توجه به این نتایج عصاره گیاهان Sanguisorba minor، Cerasus microcarpa، Ferulago angulata، Rosa canina می‏توانند در درمان بیماری آلزایمر مورد توجه قرار گیرند.