بررسی بی نظمی الگوی تنفس در مدل آسم موش صحرایی

آسم بیماری تنفسی مزمن رایجی است که با تنگ شدن برگشت پذیر راه های هوایی همراه می باشد. مطالعات انسانی نشان می دهند که در سیر بیماری آسم الگوی تنفس و پاسخ دهی مجاری هوایی تغییر می کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی الگوی تنفس موش صحرایی در شرایط طبیعی و آسماتیک است. در این مطالعه حیوانات به دو گروه آسمی و سالم تقسیم شدند. برای آسمی کردن حیوانات از اووآلبومین و در گروه سالم از سالین استفاده شد. الگوی تنفس به وسیله بادی باکس پلتیسموگراف حیوانی ثبت شد. سپس تعداد تنفس، حجم تنفسی و فواصل بین تنفس جهت آنالیز در محیط نرم افزار MATLAB مورد بررسی قرار گرفت. برای تایید آسمی شدن، پاسخ دهی مجاری هوایی و التهاب ایوزینوفیلی بررسی شد. برای بررسی پاسخ دهی مجاری هوایی به متاکولین، حیوان بیهوش و تراکیوستومی شد. پس از فلج کردن عضله اسکلتی، حیوان به ونتیلاتور متصل شد. پاسخ دهی مجاری هوایی پس از استنشاق دوزهای mg/ml 25/0، 5/0، 1، 2، 4 و 8 متاکولین با فاصله 6 دقیقه بررسی شد. التهاب ایوزینوفیلی نیز با روش لاواژ مایع برونکوآلویولار  (BAL)مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ایوزینوفیل ها در نمونه های آسمی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت (0001/0P<). پاسخ دهی مجاری هوایی نسبت به متاکولین در گروه اووآلبومین در دوزهای mg/ml 4 (01/0>P) و mg/ml 8 (0001/0>P) نسبت به گروه سالین افزایش معناداری پیدا نمود. تعداد تنفس بین دو گروه هیچ تفاوت معناداری با هم نداشت. حجم تنفسی در گروه سالین نسبت به حالت پایه (01/0P<) و گروه سالین (001/0P<) کاهش معناداری نشان داد. بی نظمی فواصل بین تنفس در گروه اووآلبومین در مقایسه با پایه منظم تر گردید (05/0 P<). همچنین این فواصل در گروه اووآلبومین در مقایسه با گروه سالین (001/0P<) نیز منظم تر شد. پیچیدگی الگوی تنفس در حیوانات آسمی کمتر بود. بنابراین در واقع می توان گفت، الگوی تنفس در این حیوانات منظم تر شده است که این تغییر می تواند ناشی از مکانیسم های مرکزی باشد.