سنجش سطوح پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در راستای توسعه گردشگری روستایی مورد مطالعه منطقه قلات شیراز

گردشگری روستایی به کلیه ی فعالیت ها و خدماتی گفته می شود که به وسیله ی کشاورزان، مردم و دولت ها برای تفریح، استراحت و جذب گردشگران و نیز فعالیت هایی را که گردشگران در نواحی روستایی انجام می دهند. منطقه قلات به دلیل موقعیت آن و جاذیه های طبیعی و تاریخی خود، از دیرباز مورد توجه گردشگران بوده است. هدف این مقاله بررسی پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گردشگری در جهت رسیدن به توسعه گردشگری روستایی در منطقه قلات است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و جدول کوکران 304 نفر از مردم روستا به عنوان نمونه انتخاب شده و پرسشنامه توسط آنان تکمیل گردید. روش تحقیق توصیفی پیمایشی بوده است و داده ها با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی تک نمونه ای، رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان داده است بین توسعه گردشگری روستایی و ابعاد پایداری اقتصادی و اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد، اما بین توسعه گردشگری روستایی و پایداری زیست محیطی رابطه ی معناداری وجود ندارد. همچنین با توجه به نتایج تی تک نمونه ای، بعدهای اقتصادی و زیست محیطی از پایداری برخوردار نیست ولی بعد اجتماعی گردشگری دارای پایداری بوده است. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان داده است که بعدهای پایداری اقتصادی و اجتماعی گردشگری، دارای قابلیت پیش بینی مثبت و معنادار توسعه گردشگری روستایی و بعد پایداری زیست محیطی دارای قابلیت منفی و معنادار توسعه گردشگری روستایی هستند. نهایتا نیز برخی پیشنهادات کاربردی مانند شفاف سازی آثار اقتصادی، اجتماعی و اقتصادی توسعه گردشگری روستایی در باورهای عمومی ساکنین استان، تامین زمینه های توسعه پایدار روستا از طریق حفظ و ارتقا طبیعت روستا و پیشگیری از تخریب بیشتر مناطق طبیعی روستا ارایه شده اند.