ارزیابی جایگاه منطقه خلیج فارس در ارتقاء منزلت ژئوپلیتیک تشیع

منطقه خلیج فارس با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک خود همواره در طول تاریخ در معادلات سیاسی و اقتصادی جهان نقش آفرین بوده و دامنه تاثیر تحولات آن از سطح منطقه فراتر رفته و جامعه بین المللی را متاثر ساخته است. در سال های پس از جنگ سرد و حاکم شدن دیدگاه اقتصادمحوری بر جهان، اقتصاد جهانی به شدت به منابع انرژی وابسته شده است. با توجه به ذخایر عظیم انرژی در منطقه خلیج فارس وابستگی دولتها به این منطقه تا دهه های آتی هم چنان ادامه خواهد یافت. در این راستا پراکنش حداکثری شیعیان در منطقه خلیج فارس زمینه را برای ایفای نقش آنها به عنوان یکی از بازیگران اصلی و نقش آفرین در منطقه و جهان فراهم ساخته است. بهره مندی شیعیان از مزیت های مختلفی چون؛ برخورداری از آموزه های مذهبی قوی، سوابق تاریخی و حضور در منطقه استراتژیک خلیج فارس سبب گردیده تا امروزه از انها به عنوان یک مولفه ژئوپلیتیک یاد شود. به طوری که 70 درصد جمعیت مناطق نفت خیز منطقه خلیج فارس را شیعیان تشکیل می دهند، که از این مقوله تحت عنوان تلاقی ژئوپلیتیک تشیع و ژئوپلیتیک انرژی یاد می شود. در این راستا مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای سعی دارد تا ضمن تشریح جایگاه منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس به نقش این منطقه در ارتقاء منزلت ژئوپلیتیک تشیع بپردازد. مطالعات صورت گرفته حکایت از آن دارد که برخلاف نظریه های ژئوپلیتیک سنتی که خلیج فارس را جزء سرزمین های حاشیه ای به شمار می آورد، در نظریه های جدید این علم خلیج فارس به سرزمین هارتلند یا محور تبدیل شده است. از طرفی حضور حداکثری شیعیان در منطقه راهبردی و ژئواکونومیک خلیج فارس بر منزلت ژئوپلیتیک تشیع افزوده است.