سم ریسین: مکانیسم سمیت، روش های تشخیص، درمان و ایمنی زائی علیه آن

سم ریسین یک گلیکوپروتئین هترودایمر دارای اتصال دی سولفید متشکل از زنجیره سمیA و زنجیره B متصل به سلول می باشد که بواسطه غیرفعال کردن برگشت ناپذیر ریبوزوم های یوکاریوتی از طویل شدن زنجیره پلی پپتیدی جلوگیری می کند و در نهایت باعث مرگ سلول می شود. این سم از دانه های گیاه کرچک استخراج می شود و 5-1درصد از وزن دانه خشک را شامل می شود. ریسین یکی از عوامل نگران کننده در دفاع بیولوژیک می باشد بعلت اینکه به آسانی توسط گروه ها و اشخاص با تکنیک هایی با تخصص کم و بودجه پایین قابل تهیه است و منبع آن بصورت علف هرز و یا محصول کشت شده در همه کشورها وجود دارد. با توجه به اینکه ریسین به راحتی در بدن انتشار می یابد توسط CDC (مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های آمریکا) به عنوان یک تهدید زیستی کلاس B طبقه بندی شده است. تحقیقات مختلفی برای تشخیص، درمان و ساخت یک واکسن مناسب بر علیه این عامل صورت پذیرفته است. جهت تشخیص مسمومیت ریسین در نمونه های بالینی، از روش های ایمونولوژیکی برای غربالگری و از تلفیق روش های کروماتوگرافی و طیف سنجی جرمی برای تائید مسمومیت استفاده می شود. در حال حاضر هیچ درمان ویژه ای برای مسمومیت با ریسین در دسترس نمی باشد اما دو واکسن که شباهت زیادی با زیر واحد A سم دارند، شامل RiVax و RVEc، در حال توسعه هستند. هدف از این مطالعه معرفی سم ریسین، روش های تشخیص، درمان و کاندیدهای جدید واکسنی آن می باشد.