تاثیر عصاره ی پنج گونه ی گیاهی روی لاروهای سن دوم سوسک کلرادوی سیب زمینی (Leptinotarsa decemlineata (Say) (Coleoptera: Chrysomelidae)

سوسک کلرادو یکی از مهمترین آفات حشرهای سیب زمینی میباشد. استفاده مکرر از آفتکش های شیمیایی برای کنترل این آفت باعث آلودگی محیط زیست، مقاوم شدن آفت به آفتکش ها و نابودی دشمنان طبیعی شده است. برخی عصاره های گیاهی با تجزیه پذیری و ایمنی بالای خود میتوانند جایگزین مناسبی برای آفتکش های شیمیایی در مدیریت تلفیقی این آفت باشند. در این پژوهش تاثیر عصارهی برگ های درخت گردو Juglans regia L. ، آقطی Sambucus ebulus L.، گندواش Artemisia annua L.، مرزهی سهندی Satureja sahendica Bornm و مریم گلی سهندی Salvia sahendica Boiss and Buhse روی لاروهای سن دوم سوسک کلرادوی سیبزمینی Leptinotarsa decemlineata (Say) در شرایط آزمایشگاهی (دمای 2± 26 درجهی سانتیگراد، رطوبت نسبی 5 ± 55 درصد و دورهی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد. زیست سنجی ها به روش غوطه ورسازی برگ های سیبزمینی در غلظت های 625/0، 25/1، 5/2، 5 و 10 درصد عصاره ی گیاهان مذکور و شاهد متانول و آب مقطر انجام شدند. برای هر غلظت سه تکرار در نظر گرفته شد و در هر تکرار 20 لارو سن دوم تا 24 ساعته استفاده شد. مرگ و میر لاروها، 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از تیمار ثبت شد. نتایج نشان دادند که عصاره ی سه گیاه گردو، مرزه ی سهندی و گندواش در مقایسه با آقطی و مریم گلی سهندی در غلظتهای مختلف، تاثیر بیشتری روی لاروهای سن دوم داشتند. به طوری که 96 ساعت بعد از تیمار، در غلظت 10% مرگ و میر ناشی از عصاره های مذکور به ترتیب به 33/93، 67/91 و 33/73% و در غلظت 5% به ترتیب به 9/58، 100 و 2/48 درصد رسید. با توجه به درصد تلفات قابل توجه به ویژه در غلظت های بالا، عصاره های این گیاهان می توانند به عنوان یک منبع گیاهی بالقوه در برنامه ی مدیریت تلفیقی سوسک کلرادوی سیب زمینی کاربرد داشته باشند.