تاثیر آموزش همسران بر انجام فعالیت بدنی در زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی

سندرم قبل از قاعدگی (Premenstrual syndrome یا PMS) ترکیبی ازاختلالات جسمی، عصبی و روانی است که بر سازگاری اجتماعی، ارتباط درون فردی، فعالیت های طبیعی و کیفیت زندگی فرد تاثیر منفی می گذارد. فعالیت بدنی یکی از شیوه های مناسب در جهت کنترل علایم این سندرم می باشد. با توجه به اهمیت مشارکت همسران در بهداشت باروری و ارتقای سلامت زنان، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش همسران بر انجام فعالیت بدنی در زنان مبتلا به PMS پرداخت.
این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در سال 1393 انجام شد. نمونه های مطالعه شامل 100 زوج در سن باروری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرستان فلاورجان بود که به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. همسران گروه آزمون طی دو جلسه در زمینه فعالیت بدنی در کنترل علایم PMS آموزش دیدند. اطلاعات علایم PMS و ورزش به ترتیب با استفاده از پرسش نامه سنجش PMS (Premenstrual syndrome assessment یا PSA) و طرح سبا وزارت بهداشت قبل و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری شد. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
افزایش معنی داری در انجام فعالیت بدنی زنان گروه آزمون بعد از مداخله مشاهده شد (001/0 > P)، اما میزان شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) کاهش معنی داری را نسبت به قبل و نسبت به گروه شاهد نشان نداد. علایم جسمی و روحی- رفتاری در گروه آزمون به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد گزارش گردید (050/0 > P).
مردان به عنوان یک رابط آموزشی، به خوبی توانسته بودند زنان را به انجام فعالیت بدنی تشویق نمایند و علایم PMS را در آنان کاهش دهند. پیشنهاد می شود دوره های آموزشی ویژه مردان جهت تشویق زنان به ورزش در سیستم بهداشت و درمان اجرا گردد.