حکمرانی خوب: اکولوژیی متعادل

حکمرانی خوب از جمله مباحث مطرح در زمینه توسعه کشورهاست . در دو دهه اخیر پژوهشگران و اندیشمندان اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی روایت های گوناگونی از حکمر انی خوب بدست داده اند .هر یک از این رهیافت ها حکمرانی خوب را با ابعاد و ویژگی های خاصی تعریف نموده اند . مقاله پیش رو سعی دارد ضمن مروری کوتاه بر ادبیات موضوع ، با جمع بندی تعاریف حکمرانی و با نگاهی تازه به بازخوانی این مقوله پرداخته و الگویی نوین از حکمرانی خوب ارائه نماید . در این راستا با بهره گیری از دو مفهوم «اکولوژی » و «تصمیم گیری» ،سه ویژگی اصلی حکمرانی خوب یعنی« کارایی » ، « اثربخشی» و « تعادل اکولوژیک» مطرح می گردد . از نگاه این مقاله حکمرانی یک مفهوم چند وجهی است که شامل تمام جنبه های اعمال اقتدار می شود به همین دلیل هریک از ابعاد کارایی و اثربخشی به مولفه هایی در حوزه های اداری ، اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی تقسیم شده است که نمایانگر تاکید این مقاله بر چند وجهی بودن حکمرانی است . برای هریک از حوزه ها ؛ ویژگی ها و شاخص هایی ارائه می شود. پس از آن با ترسیم نمودار دو بعدی تعادل کارایی و اثربخشی و طرح موضوع انواع تعادل در بافت اکولوژی کشورها، ضمن طبقه بندی آنها بر اساس نمودار فوق به بررسی وضعیت حکمرانی در چهار حالت مختلف بر روی نمودار مبادرت خواهد شد و در نهایت با عنایت به جایگاه متفاوت حکمرانی ها ن سبت به خط تعادل ، استراتژی هایی جهت برقراری موازنه بین دو بعد مذکور پیشنهاد می گردد. این مقاله حکمرانی خوب را نتیجه برقراری تعادل بین دو بعد کارایی و اثربخشی و توام با آن افزایش مستمر هر دو بعد و حرکت به سمت سطوح بالاتر خط تعادل می داند.به سخن دیگر توسعه حاصل تعادل و روند افزایشی کارایی و اثربخشی است .