بررسی ارتباط چهار پلی مورفیسم در ژن TNP2 با روند اسپرماتوژنز و ایجاد ناباروری مردان

در اسپرماتوژنز انسان، پروتامین ها به عنوان پروتئین های متصل شونده به DNA اسپرم جایگزین هیستون ها می شوند. برای تمایز و بلوغ اسپرم جایگزینی هیستون ها با پروتامین ها ضروری است. آسیب در ژن های کد کننده پروتامین ها می تواند منجر به تخریب اسپرماتوژنز و عدم تشکیل اسپرم کامل شده و در نتیجه سبب ناباروری مردان گردد. در این تحقیق به بررسی حضور چهار پلی مورفیسم در ژن TNP2 از ژن های خانواده پروتامین ها و ارتباط آن با ایجاد ناباروری ادیوپاتیک در مردان ازواسپرمی و الیگواسپرمی ایرانی پرداخته شده است. حضور چهار پلی مورفیسم T1019G،G1272C، G deletion at 1036 and 1046در ژن TNP2، پس از استخراج DNA از نمونه خون 96 مرد ازواسپرم و اولیگو اسپرم با ناباروری ادیوپاتیک و 100 نفر گروه کنترل با روش PCR-RFLP و PCR-SSCP بررسی شد و سپس با روش Sequencing نتایج تایید شد.فراوانی ژنوتایپ CC از پلی مورفیسم G1272C بین گروه بیمار و کنترل تفاوت نشان داد ولی با آنالیز آماری اختلاف معنی دار بین حضور این پلی مورفیسم در مقایسه گروه بیمار با کنترل مشاهده نشد (P>0/05). همچنین پلی مورفیسم های T1019G و G deletion at 1036 and 1046در هیچ یک از گروه بیمار و کنترل مشاهده نشد. مقایسه نتایج این تحقیق با مطالعات انجام شده در این زمینه نشان داد که بین حضور این چهار پلی مورفیسم بررسی شده در ایجاد ازواسپرمی و اولیگواسپرمی با ناباروری ادیوپاتیک در جمعیت مردان ایرانی ارتباط معنی داری وجود ندارد.