نقش آبیاری در نظام های مختلف بهره برداری در مناطق چای کاری

در مناطق چای کاری کشور، انجام آبیاری، پذیرش سامانه های نوین آبیاری، کوچکی و پراکندگی قطعات چای کاری، کمبود دانش فنی، بالا بودن هزینه های تولید، پایین بودن عملکرد و کاهش درآمد چای کاران از اثرهای انعکاسی نوع نظام های بهره برداری در فعالیت چای کاری است. هدف از پژوهش حاضر، یافتن الگوی بهره برداری مناسب از نظر آبیاری با مطالعه عملی نظام های بهره برداری مختلف در مناطق چای کاری بود. در این مطالعه، از دو روش مطالعه کتابخانه ای و تحقیقات میدانی استفاده شد. روش نمونه گیری ، تصادفی خوشه ایبوده که با استفاده از فرمول کوکرا ن، حجم و تعداد نمونه در جامعه موردبررسی مشخص شد. از طریق پرسش نامه رابطه بین آبیاری به عنوان متغیر مستقل با میزان عملکرد به عنوان متغیر وابسته در نظام های مختلف بررسی شد. سپس با استفاده از آماره های توصیفی و استنبا طی و از طریق آزمون تو کی داده ها تجزیه وتحلیل شدند. در هر سه نظام، باغ های چای آبیاری شده از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. از سه نظام شناسایی شده در مناطق چای کاری (دهقانی، تعاونی مشاع و تجاری)، بیش ترین عملکرد با عنایت به ارزیابی متغیر مستقل مذکور، متعلق به نظام تعاونی مشاع بود.