تاثیر شرکت کردن در جلسه های تحلیل وجودی گروهی در نگرانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخش بودن شرکت در جلسه های گروهی تحلیل وجودی در نگرانی انجام گرفت. سطح بالای نگرانی، جنبه های مختلف از بودن انسان، شامل بدنی، روانی و اجتماعی، را دستخوش تغییرات معطوف به سازش نایافتگی قرار می دهد. جلسه های تحلیل وجودی با محوریت کاوش در اراده آزاد، تنهایی، مرگ و معنای زندگی انجام می گیرد، این مولفه ها پیامد و پدیدارهای مسلم بودن انسان، در روی آورد رواندرمانگران وجود گرا به شمار می آیند. طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه با روش نیمه آزمایشی برای انجام این پژوهش به کار بسته شد. 30 نفر از دانشجویان دختر در مقطع کارشناسی دانشگاه رازی، که داوطلب برای شرکت در پژوهش بودند، به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. 15 نفر گروه آزمایش در نه جلسه نود دقیقه ای که در طول شش هفته برگزار گردید حضور یافتند. 15 نفر گروه گواه درطی این مدت مداخله ای را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسش نامه چرا نگرانی (WWQ-II)بود.
نتایج تحلیل یافته های این پژوهش نشانگر عدم اثربخشی حضور در جلسه های گروهی تحلیل وجودی در کاهش نگرانی دانشجویان دختر است. بنابراین، حضور در این جلسه ها در کاهش نگرانی، از لحاظ آماری اثربخشی معنادار نداشته است.