اثربخشی «مشاورهٔ گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری» بر راهبردهای مقابله ای و ابرازوجود زنان دارای همسر معتاد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی «مشاورهٔ گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری» بر راهبردهای مقابله ای و ابراز وجود زنان همسر معتاد انجام شد.
روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری، تمامی زنان دارای همسر معتادی بودند که برای درمان اعتیاد همسرانشان، به مراکز ترک اعتیاد استان تهران مراجعه کردند. نمونه شامل 20 نفر از همسران مردان معتادی که اولین بار به مرکز ترک اعتیاد قرچک ورامین مراجعه کرده اند، بوده که در ردهٔ سنی 35-20 سال و تحصیلات زیردیپلم بودند. نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. ابزارهای سنجش، پرسشنامه های راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن و ابراز وجود گمبریل ریچی بودند که افراد نمونه به این پرسشنامه ها پاسخ دادند. سپس به صورت تصادفی ده نفر از آن ها در گروه آزمایش و 10 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه مشاورهٔ گروهی شرکت کردند. دو هفته بعد از اتمام جلسات، پس آزمون برای هر دوگروه اجرا شد.
نتایج تحلیل کواریانس بیانگر این بود که مشاورهٔ گروهی شناختی-رفتاری بر راهبردهای مقابله ای و ابراز وجود زنان دارای همسر معتاد تاثیر دارد (0٫001>p).
یافته های به دست آمده نشان داد که جلسات مشاورهٔ گروهی شناختی-رفتاری می تواند باعث تغییر راهبردهای مقابله ای در زنان دارای همسر معتاد شود و همچنین باعث افزایش مهارت ابراز وجود در آنان شده است.