بررسی آزمایشگاهی ضریب تخلیه سرریز ورودی به آبگیر های جانبی در خم رودخانه

استفاده از آبگیرهای جانبی همواره جهت تامین آب مورد نیاز بشر مورد توجه ویژه بوده است. آبگیر جانبی سازه ای است که به منظور انحراف آب از رودخانه ها برای مصارف آبیاری، ذخیره و اهداف صنعتی و غیره احداث می ‍شود. با توجه به اینکه رودخانه ها در بیشتر طول مسیر خود دارای انحناء هستند و همچنین به دلیل وجود جریان ثانویه، ساحل خارجی قوس رودخانه مکان مناسبی برای آبگیری محسوب می شود. به منظور کنترل جریان ورودی به آبگیر جانبی معمولا در ابتدای کانال آبگیر سرریز ورودی نصب می شود. در این تحقیق به منظور بررسی ضریب تخلیه سرریز ورودی به آبگیر جانبی در خم رودخانه ها، آزمایش هایی در یک کانال مستطیلی آزمایشگاهی با قوس 180 درجه از جنس پلاکسی گلاس در شرایط آب زلال و بدون رسوبات، اجرا شد. در این آزمایش ها تاثیر متغیرهای نسبت ارتفاع سرریز به عمق بالادست، محل آبگیر در قوس و عدد فرود جریان بر میزان ضریب تخلیه جریان در دهانه ورودی آبگیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد در صورت مطرح نبودن ورود رسوبات تحتانی به داخل آبگیر، با افزایش عدد فرود و نسبت ارتفاع سرریز به عمق بالادست، ضریب تخلیه آبگیر کاهش می یابد. همچنین حداکثر ضریب تخلیه آبگیر در موقعیت 70 و 100 درجه و حداقل در موقعیت 30 و 120 درجه مشاهده شد.