ارزیابی مقایسه ای آنتی ژن rEPC1 و آنتی ژن های مدفوعی در تشخیص اکینوکوکوزیس سگ ها

تشخیص اکینوکوکوس گرانولوزوس در سگ بعنوان میزبان نهایی یکی از مهمترین چالش های این آلودگی بویژه در مناطق اندمیک آن است. هدف از مطالعه حاضر تشخیص اکینوکوکوس گرانولوزوس در سگ های آلوده است.
بدین منظور روش الایزای نقطه ای (DOT-ELISA) برای شناسایی آنتی ژنهای مدفوعی، همچنین با استفاده ازآنتی ژن نوترکیب rEPC1 برای شناسایی آنتی بادی های ضد انگل مورد استفاده قرار گرفت. در مطالعه حاضر 11 توله سگ با 100000- 90000 پروتواسکولکس(90% زنده) و4 توله سگ با آب مقطر چالش شدند. نمونه های خون و مدفوع توله سگ ها قبل از چالش و روزهای 35، 28، 21، 14و7 پس از چالش جمع آوری شد. نمونه های خون و مدفوع از 35 سگ که بطور طبیعی سایر آلودگی های کرمی داشتند نیزجمع آوری گردید.
در سگ هایی که بطور تجربی در آزمایشگاه آلوده شده بودند،حساسیت و ویژگی آزمون الایزای نقطه ای با هردو آنتی ژن بهم نزدیک بود و بترتیب 100% و 91% بدست آمد. در سگ هایی که بطور طبیعی آلودگی به سایر کرمهای انگلی داشتند با استفاده ازآنتی ژن نوترکیب rEPC1، حساسیت 100% و ویژگی 75% بدست آمد. در این گروه سگها آنتی ژنهای مدفوعی حساسیت 100% و ویژگی 50% را نشان دادند.
نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان می دهد که هردو آنتی ژن در تشخیص آلودگی کارایی قابل قبول دارند. آنتی ژن نوترکیب قادر به تشخیص آلودگی طی 15 روز اول پس از آلودگی نیست چون هنوز آنتی بادی به میزان قابل اندازه گیری نرسیده است، این آنتی ژن می تواند برای آرمونهای غربالگری مورد استفاده قرار گیرد. به منظور تشخیص آلودگی بویژه در سگ های گله، سگ های نگهبان و سگ های پلیس که ارزشمند هستند، بکارگیری توام هردو آنتی ژن توصیه می شود.