رابطه ی دینداری و سلامت اجتماعی زنان شهر یزد

دینداری با ایجاد تعادل روحی و احساس تعلق در افراد سبب می شود که آنها حمایت اجتماعی زیادی در برخورد با مشکلات کسب کنند و زمینه ای مناسب برای بهبود سلامت اجتماعی افراد فراهم می آورد. هدف تحقیق، تعیین رابطه ی بین دینداری با سلامت اجتماعی زنان شهر یزد است.
تحقیق حاضر یک مطالعه مقطعی به شیوه ی پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه زنان 60-18 ساله ی شهر یزد در سال 1393 است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 288 نفر تعیین شد و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایمتناسب(PPS) نمونه ها انتخاب شدند. داده ها بر اساس پرسش نامه استاندارد سلامت اجتماعی و دینداری جمع آوری شد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و در دو سطح توصیفی با استفاده از میانگین، انحراف معیار، حداقل نمره، حداکثر نمره و سطح استنباطی با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد.
ضریب همبستگی پیرسون بین میزان دینداری و ابعاد آن با سلامت اجتماعی عبارت است از: اعتقادی(0/187=r)، عاطفی(0/133=r)، پیامدی(0/272=r)، مناسکی(0/118=r) و دانشی(0/282=r) که به لحاظ آماری معنادار هستند.
نتایج نشان می دهد که بین میزان دینداری و سلامت اجتماعی رابطه ی معنادار و مستقیمی وجود دارد و با افزایش دینداری، سلامت اجتماعی نیز افزایش پیدا می کند.