بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی طرحواره محور بر کاهش استرس شغلی پرستاران

استرس شغلی یکی از مشکل زاترین اختلالاتی است که پرستاران در محیط های بیمارستانی با آن درگیر هستند و با توجه به نقش طرحواره های ناسازگار اولیه در استرس شغلی و با توجه به اینکه طرحواره ها هنگامی که فعال می شوند، سطوحی از هیجان منتشر می شود و مستقیم یا غیرمستقیم منجر به اشکال مختلفی از آشفتگی های روان شناختی نظیر افسردگی، اضطراب و استرس ها می شوند. لذا هدف پژوهش حاضر اثربخشی گروه درمانی شناختی طرحواره محور بر کاهش استرس شغلی پرستاران بود.
مواد و پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه تجربی بود که از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شهر قم در سال 93 بودند. 32 پرستار به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده در یک گروه مداخله (16نفر) و یک گروه کنترل (16نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت نه هفته، هفته ای یک جلسه برنامه آموزش تکنیک های شناختی طرحواره درمانی دریافت نمودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استرس شغلی دیویس، رابینز و مک کی (1991) بود. داده ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که بعد از اجرای گروه درمانی شناختی طرحواره محور میزان علائم استرس شغلی و منابع استرس شغلی در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری داشت و علائم و منابع استرس شغلی گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (0001/0=P).
پژوهش حاضر نشان داد که آموزش گروه درمانی شناختی طرحواره محور در کاهش و بهبود علائم و منابع استرس شغلی موثر بود. بنابراین بهره گیری از این روش درمانی در پرستارانی که استرس شغلی دارند، توصیه می گردد.