تاثیر چهار هفته فعالیت هوازی در آب بر میزان بهبود بالینی و پروتئین نوروگلین-1 در بافت مغز مدل حیوانی Multiple Sclerosis از طریق القای (Experimental Autoimmune Encephalomyelitis (EAE

هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر چهار هفته فعالیت هوازی در آب بر میزان بهبود بالینی و پروتئین نوروگلین-1 در بافت مغز مدل حیوانی Multiple sclerosis (MS) از طریق القای Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) بود.
80 سر موش سوری ماده با نژاد C57BL/6 و سن 12-10 هفته و وزن 2 ± 20 گرم به 8 گروه 10تایی (سالم شاهد، سالم شنا، MS شاهد، MS اینترفرون، MS شنا، MS اینترفرون شنا، MS شاهد تزریق، MS شاهد شنا و تزریق) تقسیم شدند. جهت القای EAE، ابتدا 300 میکروگرم (55-35) Myelin oligodendrocyte glycoprotein (MOG) در حجم 100 میکرولیتر Phosphate buffered saline (PBS) با Complete Freund''s adjuvant (CFA) مخلوط و به صورت زیر جلدی تزریق شد. هم زمان با تزریق اول و 48 ساعت بعد از آن، 300 نانوگرم سم سیاه سرفه (Pertussis toxin یا PT) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. موش های مصرف کننده ی دارو به صورت اینترفرون بتا، از هفته ی اول پس از شروع درمان، روزانه به میزان 150 واحد بین المللی/گرم از این دارو را به صورت زیر جلدی دریافت کردند. علایم بالینی و وزن موش ها روزانه بررسی و ثبت شد. برای گروه های تمرین، روزانه 30 دقیقه به مدت 4 هفته، هفته ای 5 جلسه، فعالیت هوازی در محفظه ی شنا اجرا شد. از سیستم نمره دهی استاندارد برای ارزیابی بالینی و از روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) برای اندازه گیری پروتئین نوروگلین-1 استفاده گردید. داده های به دست آمده، با استفاده از آزمون One-way ANOVA تجزیه و تحلیل شد.
تاثیر فعالیت ورزشی شنا بر MS، به طور تقریبی یکسان با تاثیر اینترفرون بر MS بود. میزان افزایش نوروگلین-1 در گروه MS شنا نسبت به گروه MS اینترفرون بیشتر بود.
تمرین هوازی شنا، به احتمال زیاد می تواند از طریق افزایش نوروگلین-1 به بازسازی میلین یا کاهش سرعت تخریب میلین کمک کند و از این طریق، به بهبود بالینی بیماران مبتلا به MS منجر شود.