بررسی حذف بی فنیل های پلی کلرینه با استفاده از نانولوله کربن تک جداره (0، 14)

ظرفیت گرمایی بالا و واکنش پذیری ضعیف بی فنیل های پلی کلرینه باعث شده بقایای آن ها از چند دهه قبل در محیط حضور داشته و با تجمع در بافت جانوران موجب ایجاد جهش های ژنتیکی شده و مواجهه با آن ها روند ابتلا به بیماری های مزمن را سرعت بخشد. طی سالیان اخیر حذف آلاینده مذکور از اکوسیستم های طبیعی به یکی از دغدغه های زیست محیطی تبدیل شده است. هدف این مطالعه بررسی قابلیت نوع خاصی از نانولوله های کربنی جهت حذف و شناسایی یکی از گونه های خطرناک PCBs می باشد.
تحقیق پیش رو با استفاده از مدل سازی به روش نانوتکنولوژی محاسباتی، امکان حذف این ترکیبات را مورد کنکاش قرار دهد. بدین منظور، این مطالعه نظری با استفاده از روش های نیمه تجربی و MNDO، جذب و تجزیه PCB-153 را در برهمکنش با دیواره نانولوله کربن تک جداره زیگزاگ (0، 14) طی دو فرآیند 6 مرحله ای شبیه سازی و محاسبه نموده است. 6 مرحله اول شامل تجزیه آلاینده به گونه حد واسط (1و2و4- تری کلروبنزن) و 6 مرحله دوم دربردارنده محاسبات مربوط به شکست حد واسط به محصولات نهایی (1و2- دی کلروپروپان و 1- کلروپروپان) می باشد.
طی دو برهمکنش مورد بررسی شده، انرژی کل، انرژی آزاد گیبس، انرژی بستگی و آنتالپی در حالت گذار کاهش قابل توجهی را نشان می دهند. علاوه بر این پارامترهای انرژی هسته ای و ممان دوقطبی در فازگذار نمایانگر افزایش معنی داری در مقادیر خود هستند. همچنین رسانایی نانولوله هنگام جذب و تجزیه آلاینده و حد واسط به مقدار قابل توجهی افزایش می یابد.
پارامترهای ترمودینامیک به دست آمده از برهمکنش مذکور حاکی از آن است که واکنش جذب شیمیایی PCB-153 و حذف آن با استفاده از نانولوله کربنی مورد بررسی به طور خودبخودی انجام پذیر است و این نانولوله زیگزاگ می تواند ابزار مناسبی جهت ردیابی و تجزیه ی آلاینده مذکور باشد.