تاثیر تمرینات مقاومتی بر روی میزان فیلتراسیون گلومرولی و فاکتورهای بیوشیمیایی عملکرد کلیوی مردان مسن دیابتی نوع دو

اگرچه از دیر باز نقش فعالیت بدنی در کنترل و بهبود دیابت نوع دو مورد توجه بوده است، اما نقش و تاثیر فعالیت ورزشی بر روی عملکرد کلیوی بیماران دیابتی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی ده هفته تمرینات مقاومتی بر روی برخی فاکتورهای منتخب موثر در عملکرد کلیوی در بیماران دیابتی نوع دو است.
مواد و 21 بیمار دیابتی نوع دو مرد با دامنه ی سنی 60-40 سال به طور تصادفی در دو گروه آزمون (11نفر) و گروه کنترل (10نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینات مقاومتی پیشرونده ای که از شش تمرین با وزنه تشکیل شده بود، برای 2 الی 3 بار در هفته به مدت 10 هفته انجام شد. شرکت کنندگان هر تمرین را 3 دوره (ست) با 12 تکرار و یا تا زمان خستگی انجام می دادند. مداخله در یک سالن ورزشی اختصاصی انجام پذیرفت. گروه کنترل هم فعالیت های عادی خود را انجام می دادند. نمونه های خونی جهت اندازه گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی و فاکتورهای بیوشیمیایی خون (سطوح سرمی اوره، کراتینین و اسید اوریک)، در ابتدا و در پایان ده هفته تمرین مقاومتی از آزمودنی ها گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
ده هفته تمرینات مقاومتی باعث کاهش معنی داری بر میزان فیلتراسیون گلومرولی (003/0P=) و سطوح سرمی اوره(05/0P=) و کراتینین (001/0P=) شد، درحالی که تغییر معنی داری در غلظت اسید اوریک خونی دیده نشد. در گروه کنترل هم هیچ تغییر معنی داری در سطح فاکتورهای فوق مشاهده نشد.
یافته های این پژوهش نشان داد، ده هفته تمرینات مقاومتی پیشرونده باعث بهبود سطح سرمی فاکتورهای بیوشیمیایی اوره و کراتینین شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت، این شیوه تمرینی، روش مناسبی برای بهبود عملکرد کلیوی آزمودنی ها می باشد.