خشونت علیه بدن در چند اثر میلان کندرا

تقریبا در تمام آثار کوندرا، نویسنده چک، نوعی احساس نفرت مبهم و همه جا حاضر در آگاهی شخصیت ها ظاهر می شود. اگر چه خود آشکارا اقرار نمی کنند، رفتار این شحصیت ها نسبت به جسم خود و جسم دیگری به گونه ایست که بیانگر نوعی احساسی عمیق از نفرت و بیزاری نسبت به جسم و جسمانیت است. این بیزاری از جسم تا اندازه ای ریشه در پدیده خوارانگاری کریستوا و نیز در تضاد میان من وجسم دارد. در حقیقت می توان گفت که کوندرا به عمد شخصیت هایش را در موقعیت هایی قرار می دهد که به ناگزیر با جسم شان روبرو شوند و از این طریق رابطه شان را با جسم مورد پرسش قرار می دهد. این رویارویی گاه حالتی خشونت آمیز به خود می گیرد. در این مقاله ما بر آنیم که دو نمونه از ریشه های خشونت نسبت به جسم را در آثار کوندرا و بر اساس نظریه های کریستوا و لاکان مورد بررسی قرار دهیم. اولی در رمان “زندگی جای دیگریست” و در فصول مربوط به ملاقات نقاش و مادر یارومیل اتفاق می افتد. مورد دوم نیز در رمان “جاودانگی” است یعنی در جایی که دخترک قصد خودکشی در بزرگراه را دارد.