مقایسه دقت رادیوگرافی های داخل دهانی معمولی (F،E-speed) و دیجیتال (CMOS) در اندازهگیری طول کارکرد

تعیین طول کارکرد صحیح یکی از فاکتورهای مهمی است که منجر به موفقیت درمان کانال ریشه می شود. هدف از این مطالعه مقایسه دقت رادیوگرافی های معمولی (F،E-speed) و دیجیتالComplementary Metal Oxide Semiconductor (CMOS) در اندازه گیری طول کارکرد بود.
مواد و در مطالعه حاضر که از نوع آزمایشگاهی(Laboratory) بود، حفرات دسترسی در 40 دندان کشیده شده سانترال ماگزیلا با کانال مستقیم و منفرد تهیه شدند. K-file شماره 15 درون هر کانال برده شد تا زمانی که نوک فایل از میان فورامن اپیکال نمایان شد. سپس فایل خارج و توسط یک کولیس دیجیتالی با دقت 01/0 میلی متر اندازه گیری شد. طول کارکرد واقعی یک میلی متر کمتر از اندازه نشان داده شده توسط کولیس در نظر گرفته شد (Gold standard). در مرحله بعد، هر دندان همراه K-file مربوطه در داخل یک جمجمه خشک شده قرار داده شد و سپس رادیوگرافی های معمولی و دیجیتال به روش موازی از دندان ها تهیه گردید. تمام کلیشه های رادیوگرافی توسط دو رادیولوژیست اندازه گیری شدند. آنالیز آماری توسط تحلیل پراش با اندازه گیری های مکررو آزمون tزوجی صورت گرفت.
اختلاف آماری معنی داری بین رادیوگرافی های معمولی و دیجیتال در اندازه گیری طول کارکرد مشاهده نشد (05/0P)

بحث و نتیجه گیری

اگرچه CMOS ارجحیت قابل توجهی نسبت به رادیوگرافی معمولی نداشت، اما اگر هر دو تکنیک در دسترس هستند، استفاده از CMOS (رادیوگرافی دیجیتال) به علت کاهش قابل توجه دوز اشعه توصیه می شود.