تحلیل مفهوم «خود پنداری» در کودکان کار خیابانی

چکیده و پنداشت از خود یا خود پنداری درک و تصور فرد در مورد خود است. خود پنداری بر وضعیت روحی- روانی و آموزشی فرد تاثیر بسزایی داشته و می تواند موجب رشد و تعالی فرد و یا آسیب های متعدد گردد. خود پنداری کودکان کار عامل مهمی در پیشگیری از آسیب و ارائه خدمات مورد نیاز به آنان است. هدف از این تحلیل، واضح سازی مفهوم خود پنداری کودکان کار خیابانی در مقایسه با تعاریف کلاسیک آن است.
در این مطالعه از روشWalker و Avant برای تحلیل مفهوم استفاده شد. به همین منظور پس از مرور گسترده منابع، مقالات کمی و کیفی مرتبط مورد بررسی قرار گرفت و بر آن اساس تعریف، کاربردها، ویژگی ها، مقدمات، پیامدها و ارجاعات تجربی مفهوم پنداشت از خود استخراج شد.
کودکان کار به دلیل شرایط خاص زندگی خود مجبور به کار کردن هستند و همین امر منجر به ایجاد تغییرات مثبت و منفی در خود پنداری آنها نسبت به سایر همسالان خود شده است. از جمله ویژگی های شاخص خود پنداری در این کودکان می توان به «آگاهی از توانمندی به صورت احساس مسئولیت در قبال خانواده و استقلال مالی»، «برقراری تعامل با دیگران و تشکیل گروه های حمایتی در عین رقابت با یکدیگر»، «تاثیر پذیری ابعاد درونی و بیرونی پنداشت از خود با متغیرهای مختلف»، «انعطاف‏پذیری و تاثیرپذیری با آموزش»، «پذیرش و سازگاری با وضعیت موجود» و همچنین «عدم شناخت راهکارهای مقابله با آسیب» اشاره کرد.
نتیجه گیری کلی: مفهوم خود پنداری در کودکان کار باید با توجه به تعاریف کلاسیک به شکل عمیق تری مورد مقایسه و بررسی قرار گیرد تا با ارائه حمایت های مورد نیاز و آموزش بر اساس نیازهای آنها، از آسیب های جسمی، روحی و اجتماعی پیشگیری گردد.