نقش باالقوه نورون زایی در درمان آلزایمر

بیماری آلزایمر شایع ترین شکل دمانس در افراد سالخورده است. ویژگی های آسیب شناسی بافتی آن انباشت برون سلولی پروتئین آمیلوید بتا و هایپرفسفولاریزاسیون پروتئین تاو است. باور بر این است که این بیماری تحلیل برنده نورونی با اختلال عملکرد سیناپسی و مرگ نورونی پیاپی آغاز می شود. پژوهشگران اعتقاد دارند که نورون زایی در بزرگسالی مشاهده می شود؛ بنابراین جبران نورون های از دست رفته می تواند یک رویکرد درمانی برای بهبود و کنترل آلزایمر باشد. رشته در حال توسعه سلول های بنیادی، پتانسیل درمانی بزرگی را برای بیماری های مزمن نورولوژیک مانند آلزایمر به خصوص اگر با رویکرد های درمانی چند هدفی همراه باشد پیشنهاد می دهد. نشان داده شده است که محیط غنی اثرات مثبتی را در عملکرد شناختی بیماران از طریق چند مکانیسم از جمله تنظیم نورون زایی دارد.
نتیجه گیری پیشرفت های صورت گرفته در نورون زایی، سلول بنیادی درمانی و محیط غنی در آلزایمر در این مقاله مرور شده اند و چالش های احتمالی استفاده از این درمان ها در آلزایمر بحث شده اند.