تعیین حداقل غلظت مهاری گروه های مختلف آنتی بیوتیک های بتالاکتامی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزای حامل AmpC پلاسمیدی و بررسی ارتباط آن ها با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی

بتالاکتاماز نوع AmpC در گروه C Amber Class قرار می گیرد و شامل: CIT،EBC ، MOX،FOX ،DHA و ACC می باشد. حضور فعال این ژن های پلاسمیدی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا منجر به مقاومت به طیف بسیار وسیعی از آنتی بیوتیک های مختلف شده است. در این راستا هدف از مطالعه حاضر، تعیین حداقل غلظت مهاری نسبت به گروه های مختلف آنتی بیوتیکی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا حامل AmpC و بررسی الگوی ارتباط آن ها می باشد.
در این مطالعه توصیفی، حداقل غلظت مهاری 95 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا با استفاده از نوارهای E-test آنتی بیوتیک های سفوکسیتین، سفپودوکسیم، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، کولیسیتین، آزترئونام و سفتریاکسون (ساخت شرکت Liofilchem، ایتالیا) مشخص گردید. همچنین، به منظور تکثیر و شناسایی ژن های پلاسمیدی، روش Multiplex PCR مورد استفاده قرار گرفت و از آزمون آماری Chi-Square برای تعیین ارتباط بین متغیرها بهره گرفته شد.
از 95 ایزوله سودوموناس آئروژینوزای مورد بررسی، 95 ایزوله (100 درصد) به سفوکسیتین، 79 ایزوله (5/83 درصد) به سفپودوکسیم، 2 ایزوله (1/2 درصد) به سفتازیدیم، 87 ایزوله (57/81 درصد) به سفتریاکسون و 22 ایزوله (15/23 درصد) به آزترئانوم مقاومت داشتند؛ اما هیچ یک از ایزوله ها به کولیستین مقاوم نبودند. علاوه براین، 21 ایزوله (1/22 درصد) دارای ژن FOX، 13 ایزوله (57/11 درصد) دارای ژن AAC، 7 ایزوله (36/7 درصد) دارای ژن MOX، 4 ایزوله (21/4 درصد) دارای ژن CIT، 2 ایزوله (1/2 درصد) دارای ژن DHA و 1 ایزوله (05/1 درصد) دارای ژن EBC بودند. شایان ذکر است که ارتباط معناداری بین حضور ژن های پلاسمیدی و مقاومت آنتی بیوتیکی به دست آمد (سطوح معناداربودن 05/0P≤).
حضور ژن های کد کننده آنزیم AmpC می تواند زمینه مناسبی را برای بروز مقاومت به طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها فراهم کند.