مبانی فقهی حقوقی مشروعیت ژن درمانی در ادیان توحیدی

اندیشمندان دینی از اولین افرادی بودند که به چالش های علوم ژنتیک اشاره کرده و آن را مورد نقد و بررسی قرار دادند. در همین راستا نهادهای مذهبی از ابتدا در خصوص چالش های اخلاقی و مذهبی ژن درمانی به مناظره پرداختند. از آنجا که پذیرش عمومی جامعه نسبت به ژن درمانی تا حد زیادی ریشه در عقاید مذهبی دارد، نظریه های مذهبی بدون تردید نقشی کلیدی در شکل دهی نگرش عموم جامعه به ژن درمانی و سیاستگذاری در خصوص آن ایفا می کند. با بررسی دیدگاه ادیان سه گانه در خصوص ژن درمانی مشخص گردید که بیشترین مخالفت های مذهبی با ژن درمانی در میان مسیحیان وجود دارد. در مقابل بیشترین حمایت مذهبی از ژن درمانی در میان ادیان توحیدی، به اسلام تعلق دارد. اکثر فقهای شیعه و سنی استفاده از ژن درمانی را برای درمان بیماری های صعب العلاج جایز می دانند. به علاوه مشهور مسلمانان مطلق دستکاری را حتی برای اهداف غیر درمانی نیز جایز دانسته اند، چراکه ادله اباحه و جواز مهندسی ژنتیک در فقه اسلامی تمام شیوه های اصلاح ژنتیکی را شامل می شود.