پیش بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس جهت گیری معنوی

با توجه به نتایج مثبت ازدواج پایدار، پژوهشگران توجه بسیاری را به شاخص ها و عوامل تاثیرگذار بر ارتقای کیفیت زناشویی معطوف کرده اند. یکی از مهم ترین این عوامل، دینداری و نقش اساسی باورها و اعمال مذهبی است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زناشویی براساس جهت گیری معنوی انجام شد.
پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر در ارتباط با 844 نفر از افراد متاهل شهر مشهد با میانگین سنی 7/31 سال انجام شد. داده های این پژوهش توسط پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، جهت گیری معنوی و کیفیت زناشویی که روایی و پایایی آن ها در ایران تایید شده است جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی (رگرسیون گام به گام) به همراه نرم افزار SPSS 22 استفاده شد.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که میزان همبستگی (R) بین جهت گیری معنوی با متغیر وابسته کیفیت زناشویی برابر با 582/0 می باشد. همچنین ضریب تعیین بیانگر آن است که 27/0 از واریانس متغیر وابسته (کیفیت زناشویی) توسط متغیر جهت گیری معنوی تبیین می شود. معناداربودن مدل رگرسیونی نیز رابطه خطی بین متغیرها را تایید می کند.
استنتاج: به نظر می رسد که جهت گیری معنوی و مولفه های آن یکی از شاخص های اصلی ارتقای کیفیت زناشویی و ازدواج پایدار می باشد و نقش تعیین کننده ای را در کیفیت زناشویی زوجین ایفا می کند.