اثر غیرمستقیم باز بودن به تجربه و عملکرد شغلی پرستاران: میانجیگرهای شخصیت پویا، برازندگی حرفه ای و موفقیت شغلی ادراک شده

توجه به عملکرد شغلی کارکنان که از میان آن ها پرستاران بزرگ ترین بخش از نیروی انسانی نظام سلامت را تشکیل می دهند، یکی از عوامل موفقیت سازمانی است و استفاده از نیروی انسانی کارآمد در سازمان ها، دغدغه تمام مدیران است.
هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش میانجی گری برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا در رابطه با باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی پرستاران بیمارستان های اهواز است.
این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری است که در سال (1394) انجام شد. الگوی پیشنهادی در یک نمونه ی (256) نفری از پرستاران بیمارستان های اهواز که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، آزموده شد. اطلاعات توسط (5) پرسشنامه شامل برازندگی حرفه ای آدامز، وبستر و بایراسکی (2010)، موفقیت شغلی ادراک شده گربنر، ایلفرینگ و سمر (2008)، شخصیت پویا سیبرت، کرانت و کرایمر (1999)، بعد شخصیتی باز بودن به تجربه آزمون نئو پی-آی- آر مک کری و کاستا (1985) و عملکرد شغلی تن هورن و رو (1988) جمع آوری گردید که ضرایب پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب (0.69، 0.69، 0.83، 0.89، 0.81) به دست آمد. برای ارزیابی الگوی پیشنهادی و آزمون اثرهای واسطه ای از تحلیل معادلات ساختاری و روش بوت استراپ استفاده گردید.
بیانگر تطابق و برازش الگوی پیشنهادی با داده های واقعی بود میانگین مجذورات خطای تقریب، شاخص برازندگی تطبیقی و شاخص نیکویی برازش به ترتیب، 0.07، 0.98 و 0.98 به دست آمد. علاوه بر آن نتایج نشان دادند که برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا میانجیگرهای مناسبی در تبیین تاثیر باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی محسوب می شوند.
براساس یافته های به دست آمده مدیران سازمان ها باید شرایطی را برای ارتقاءی سطح عملکرد شغلی با فراهم آوردن محیطی برای برازنده نمودن بیشتر حرفه و کمک به درک بهتر موفقیت شغلی و ایجاد محیطی جهت بالنده نمودن صفات شخصیتی فراهم آورند.