نقد دیدگاه بلاشر در زمینه گسترش قرائات

از همان آغاز دعوت نبوی، آیات آسمانی قرآن مورد هجوم دشمنان و ناآگاهان قرار داشته است و مستشرقان در حوزه وحی قرآنی، اختلاف قرائات را بستری خوب و دستاویز مناسبی برای مشوش جلوه دادن نص قرآن شمرده اند؛ چرا که گاه آن را مساوی با تحریف قرآن و گاه ناشی از جواز نسخ یا دلیل بر نقص و کاستی قرآن یا نتیجه دستبرد در متن قرآن دانسته اند. بلاشر نیز همچون دیگر مستشرقان به این امر دامن می‏زند وخود به نوعی، در سردر گمی گرفتار آمده است. این نوشتار با دقت در سخنان او، برخی از ریشه ها، زمینه ها وعوامل اختلاف قرائت ها، (مانند تاثیر نفوذ مراکز قاریان بر شیوه قرائت‏ها، تعدد مصحف‏ها و رابطه آن با اختلاف قرائت ها، کثرت قاریان، و فاصله زمانی طولانی از زمان نزول وحی، تاثیر عوامل سیاسی و حاکمیت‏ها بر انتخاب یک قرائت) را بررسی نموده و در یک تحلیل منطقی روشن نموده که هیچ کدام از این موارد نمی‏تواند موجبات سستی، کاستی، یا خدشه در متن قرآن را فراهم نمایند.