تاثیر اقتدار منطقه ای ایران بر مدیریت حضور روسیه در سوریه

در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این باور به وجود آمده بود که ساخت قدرت و سیاست در ایران به دلیل ماهیت ایدئولوژیک نظام سیاسی و همچنین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی در خصوص دفاع از مسلمانان و نهضت های آزادی بخش از یک سو و ماهیت و ویژگی های ساخت قدرت و سیاست در منطقه از سوی دیگر به نحوی است که هرگونه مدیریت و کنترل قدرت های فرامنطقه ای را ناممکن می سازد. با این حال نوع مدیریت ایران در بحران های منطقه ای و اقتدار ناشی از آن که در شکل گیری جبهه مقاومت اسلامی تبلور یافته، نشان داد که ایران از موقعیت و فرصت کنترل قدرت های فرامنطقه ای و حتی ائتلاف سازی با آنها بهره مند است و در صورت لزوم می تواند از چنین رویکردی در سیاست خارجی خود استفاده کند. نمونه مهم ائتلاف سازی ایران در بحران های منطقه ای در بحران سوریه قابل مشاهده است که طی آن، توافق ایران و روسیه موجب تحول شگرفی در سطح منطقه شد و حتی پیامدهای جهانی نیز دربرداشت. این توافق نشان داد جمهوری اسلامی ایران توان ائتلاف سازی با بازیگران معارض ایالات متحده آمریکا را دارد. همکاری با روسیه در پرونده سوریه به رغم تمام چالش ها و ملاحظات، یکی از نمونه های بازیگری منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران است که موفق به تغییر شرایط سوریه به نفع جبهه مقاومت شد. در عین حال همکاری روسیه با ایران و حزب الله در سوریه باعث شد که مباحث مختلفی درباره گسترش روابط مسکو با جبهه مقاومت مطرح شود. اگر چه اصطلاح «جبهه مقاومت» برای روس ها چندان جا افتاده نیست و آنها بیشتر از اصطلاح «هلال شیعی» که در کشورهای غربی و عربی رایج شده، استفاده می کنند، اما به هر حال همکاری های نزدیک روسیه با عناصر اصلی جبهه مقاومت نظیر ایران، سوریه، عراق و حزب الله ، این سوال را به ذهن متبادر می کند که «اقتدار منطقه ای ایران چه تاثیری بر مدیریت و کنترل قدرت های فرامنطقه ای از جمله روسیه گذاشته است؟»