تاثیر هیدروپرایمینگ و پیری بذر بر ویژگی های جوانه زنی و بیوشیمیایی بذر لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris) تحت تیمار شوری

این پژوهش با هدف بررسی اثر هیدروپرایمینگ و پیری بذر بر ویژگی های جوانه زنی و آنزیمی بذر لوبیا چیتی تحت تاثیر شوری به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو گروه بذر، طبیعی و پیر، دو تیمار شاهد و هیدروپرایمینگ و شش تیمار شوری صفر، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین متوسط زمان و درصد جوانه زنی، طول ساقه چه و بنیه بذر در تیمار شاهد (آب مقطر) و هیدروپرایمینگ و همچنین، بیشترین طول ریشه چه و درصد آب بافت گیاهچه در تیمار شاهد (آب مقطر) و بذر پیر به دست آمد. همچنین از نظر وزن خشک ریشه چه، در شوری 4 دسی زیمنس بر متر و بذر طبیعی هیدروپرایمینگ بیشترین مقدار مشاهده شد. بیشترین میزان وزن خشک ساقه چه در شوری 6 دسی زیمنس بر متر و ضریب آلومتریک در شوری 8 دسی زیمنس بر متر به ترتیب برای بذر طبیعی و بذر پیر بدون هیدروپرایمینگ مشاهده گردید. با افزایش سطوح تنش شوری و پیری بذر میزان مالون دی آلدهید افزایش یافت و از میزان فعالیت آنزیم های جوانه زنی، درصد جوانه زنی و رشد گیاهچه کاسته شد. هیدروپرایمینگ بذر موجب کاهش پراکسیداسیون غشای سلولی و به طور کلی سبب بهبود سرعت و یکنواختی جوانه زنی، بنیه بذرهای پیر و طبیعی هم در شرایط شوری و هم در شرایط مطلوب گردیده است. در نتیجه هیدروپرایمینگ باعث افزایش تحمل به شوری بذر لوبیا در مرحله جوانه زنی و افزایش قدرت جوانه زنی بذرهای انبارداری شده جهت کشت موثر گردید.