بررسی مفاهیم بنیادین عدم ادراک بصری نور در عصر معماری مدرن (ایران) از نظر حقوق شهروندی در محیط

شهرها چهره سیاره زمین را تغییر می دهند. بسیاری از شهرهای بزرگ و مدرن بر اساس مدل های یکسان بین المللی به وجود آمده اند. درنتیجه هویت بومی خود را فراموش کردند و در حال حاضر ما شاهد آلودگی بصری و عدم عدالت توزیع نور در بحث نورپردازی هستیم. نور و معماری در مهد تمدن ها ریشه دارد، خطوط و سطوح در معماری به واسطه نور نمایان می شود و به شدت موردتردید است. نحوه نگرش ما به محیط مبتنی بر مقاصد و تجربیات قبلی است درواقع اطلاعاتی که از محیط کسب می شود خواصی نمادین و معنا بخش دارد آنچه در معماری روابط جهانی تلقی می شود، ریشه در طبیعت نور و فضا داشته و ذاتا با سنت های فرهنگی ما در ارتباط است، نور واسطه ای جهانی و کلیدی هست در راستای حل نمودن رمزهای عالمی که در آن زندگی می کنیم، رمزهایی در ژرفای گذشته حال و آینده بشریت. درگذشته عنصر نور برای ایجاد تنوع در فضاهای شهری کاربرد فراوان داشت. این شالوده غیرمادی دنیای فعلی برای القای حسی خاص و تمرکز در انسان نیز استفاده می شد.
لذا با توجه به گستردگی موضوع و حوزه های مختلف نظری، روش تحقیق پژوهش حاضر کیفی است که به منظور پیشبرد در دو مسیر موازی حقوق شهروندی و عدم ادراک بصری نور دنبال گردید. هدف از این تحقیق، بررسی مفاهیم بنیادین عدم ادراک بصری نور در عصر معماری مدرن (ایران) ازنظر حقوق شهروندی در محیط، نظر بر یافتن نوعی سازمان دهی و استفاده مناسب محیط از نور طبیعی و مصنوعی و میزان اهمیت این حقوق است.