بررسی نابرابری های توسعه در استان های کشور در راستای تحقق توسعه پایدار

وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانه های مهم توسعه نیافتگی است زیرا درحقیقت کشورهایی که امروزه به عنوان کشورهای توسعه یافته شناخته می شوند ضمن اینکه از شاخص های اقتصادی و اجتماعی بالایی برخوردارند، توزیع درآمدها و امکانات نیز در جوامع نسبتا عادلانه است. پژوهش حاضر با هدف سطح بندی 31 استان کشور با توجه به 93 شاخص توسعه است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن تحلیلی مقایسه ای است. برای تجزیه و تحلیل شاخص های مورد مطالعه از روش ویکور استفاده شده است. یافته ها در بخش شاخص های بهداشت نشان می دهد استان تهران با کمترین میزان ویکور (0Qi=) در جایگاه نخست و استان زنجان با بیشترین امتیاز (1Qi=) در جایگاه آخر قرار گرفته اند. بدین ترتیب در گروه زیربنایی استان خراسان شمالی با امتیاز (048/0Qi=) و کهگیلویه و بویراحمد (997/0Qi=)؛ در شاخص فرهنگی خراسان رضوی با امتیاز (0Qi=) و کهگیلویه و بویر احمد (1Qi=)؛ در شاخص های کالبدی استان البرز با امتیاز (0Qi=) و ایلام (1Qi=)؛ در بخش اجتماعی استان البرز با امتیاز (0Qi=) و استان مرزی ایلام (997/0Qi=)؛ در بخش اقتصاد استان تهران با امتیاز (0Qi=) و گیلان (00017/0Qi=)؛ در بخش مهاجرت استان البرز با امتیاز (0Qi=) و سمنان (1Qi=)؛ درنهایت در بخش آموزش استان چهارمحال و بختیاری با امتیاز (0Qi=) و استان فارس (1Qi=) به ترتیب در جایگاه های اول و آخر قرار گرفته اند. بنابراین جهت بهبود وضعیت استان ها و حفظ تعادل آنها پیشنهادهایی ارائه شده است.