تبارشناسی حقوق بین الملل کیفری در مجموعه ی قواعد حقوق بین الملل

نظام حقوق بین الملل کیفری در منظومه ی سیستم های حقوق بین الملل به دلیل قرابت به محوری ترین مفهوم در کل نظام بین المللی مدرن، یعنی کرامت انسانی، از الگوی حاکمیت محور قواعد فاصله گرفته است و جلوه هایی از وحدت، همبستگی و کلیت را در خود نمایان ساخته؛ ب یآن که با اطمینان بتوان گفت از آثار ویژگی های پیشین خود به طور کامل رهایی یافته است. در مطالع هی سیستمیک حقوق بین الملل کیفری، هر یک از سه منطق متفاوت برابری، همکاری و رابطهی قدرت آثار خود را به وضوح نمایان می سازد. منطق برابری در تقسیم بندی جرایم و نفی بیکیفرمانی جلوهگر شده و منطق همکاری در ساختار نهادهای بین المللی که متولی عدالت بین المللی کیفری هستند. منطق رابطهی قدرت اما آثار خود را در اعطای مصونیت به اتب اع صاحبان قدرت از طریق معاهدات دوجانبهای نمایان ساخته که خارج از سیستم منعقد شده اند. در نتیجه، هرچند افقهای ایجاد وحدت در این نظام روشن می نماید، اما باید گفت حقوق بی ن الملل کیفری در میانه ی نظامهای مبتنی بر حکومت قانون و نظامهای مبتنی بر محوریت حاکمیت گرفتار آمده است.