مطالعات جهان غرب درباره تشیع

مقاله حاضر بر آن است تا دشواری های مطالعات شیعی را، از بدو پیدایش این مطالعات، با تاکید بر میزان دسترسی محققان به منابع بکاود. اندک اطلاعاتی که درباره تشیع یافت می شد از گزند تعصب و تحریف در امان نمانده بود. با تشکیل حکومت صفوی و بازدید سیاحان اروپایی از ایران و اقامت در آن آشنایی با متون دست اول در غرب افزایش یافت. اما این متون اغلب حاصل کار سنیان بود. در نیمه دوم قرن نوزدهم کوشیدند متون شیعی را از کتاب خانه ها و مجموعه های شخصی به دست آورند و تصحیح یا ترجمه کنند. اما این اقدامات پراکنده بود. در این بین، فعالیت ها و آثار گلدزیهر کمک شایانی به درک اسلام شیعی می کرد اما وی نیز مانند هم عصرانش با مشکل کمبود منابع روبه رو بود. در دهه 60 میلادی اوضاع رو به بهبود نهاد. متون متعددی، به خصوص در نجف و ایران، منتشر شد و اولین گردهمایی بین المللی که صرفا به تشیع دوازده امامی اختصاص داشت برای اولین بار در 1968 در استراسبورگ برگزار شد. متاسفانه این حرکت نیز ادامه نیافت تا اینکه انقلاب ایران همگان را وادشت تا نگاه تازه ای به این موضوع داشته باشند