بررسی تاثیر ارتقاء سیستم تهویه بر عملکرد کارگران شاغل یک کارخانه ریسندگی در شهرستان قم

تهویه یکی از مهم ترین فاکتورهای تاثیرگذار بر عملکرد و کارایی تولید بوده که با کاهش بار آلاینده ها و یا حرارت می تواند این نقش مهم را ایفا نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر ارتقاء سیستم تهویه بر کارایی و عملکرد تولید در یک شرکت ریسندگی صورت گرفت.
داده های این مطالعه توصیفی تحلیلی از طریق اندازه گیری پارامترهای محیطی (دمای خشک، تر و رطوبت هوا) مورد سنجش و جهت ارزیابی شاخص عدم آسایش حرارتی (DI) مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تخمین اثربخشی عملکرد سیستم تهویه، داده های مرتبط با غلظت آلاینده گرد و غبار پنبه و پلی استر (گرد و غبار قابل استنشاق) مطابق با روش استاندارد NIOSH-0600 مورد سنجش و آنالیز قرار گرفت. در نهایت راندمان تولید تعیین و در وضعیت های مختلف تهویه ای مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج مطالعه نشان داد مقدار شاخص DI در سه سالن مورد بررسی تفاوت معنی داری نداشته و همگی در گستره نزدیک به آسایش حرارتی می باشند (45/0=P). همچنین بین شاخص عدم آسایش حرارتی (DI) و روند اصلاحات تهویه، تفاوت معناداری مشاهده نگردید (42/0 P=). از سوی دیگر اثر ارتقاء سیستم تهویه، بر افزایش میزان تولید و راندمان کار معنی دار تشخیص داده شد (05/0P <).