مقایسه دو روش انتشار دیسک و میکروپلیت دایلوشن در بررسی اثرات ضدمیکروبی عصاره برگ مورد بر استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به متی سیلین و اشرشیاکلی ESBL

این مطالعه اثر عصاره گیاه مورد بر روی 25 سویه دو گونه بیماری زای استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و اشرشیا کلیESBL جدا شده از بیماران را با دو روش مقایسه نمود.

در این مطالعه، 15سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین(MRSA) و ده سویه اشرشیاکلی ESBL مورد استفاده قرار گرفتند. برگ گیاه مورد به صورت تازه از مزرعه گیاهان دارویی تهیه گردید. عصاره گیری با استفاده از دستگاه رفلاکس به روش تقطیر انجام شد. اثر غلظت های 100-195/0 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره روی سویه ها، در روش انتشار دیسک در مقایسه با روش میکروبراث دایلوشن با کدورت سنجی و نیز با روشMTT در دستگاه خوانش الیزا با طول موج 545 نانومتر مورد بررسی قرار گرفت.

قطر هاله عدم رشد برای حداقل غلظت موثر 50 میکروگرم بر میلی لیتر، در سویه های مختلفESBL و MRSA به صورت میانگین به میزان 1±8 و 1 ±11 میلی متر بود. حداقل غلظت مهار رشد (MIC) 25/6 میکروگرم برمیلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی (MBC) 5/12 میکروگرم بر میلی لیتر برای اشرشیا کلی ESBLتعیین شد. به علاوه، حداقل غلظت مهار رشد (MIC) 5/12 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی (MBC) 25 میکروگرم بر میلی لیتر برای استافیلوکوکوس اورئوس MRSA تعیین گردید.

نتایج این مطالعه عدم انطباق دقیق دو روش را در سویه های کلینیکی مقاوم به دارو اثبات نمود. اثبات گردید که روش انتشار دیسک، محدوده غلظت را مشخص نموده و روش میکروپلیت، غلظت موثر را با دقت تعیین می نماید. پیشنهاد می شود در مطالعات طب سنتی، روش انتشار در محیط جامد مبنای تصمیم گیری قرار نگیرد. رفتار باکتری در محیط مایع و به ویژه تعیین نقطه مرگ، دقت نتایج را بسیار افزایش می دهد.