تظاهر زنجیره لامینین 5 گاما 2 درکارسینوم سلول سنگفرشی دهان و وروکوس کارسینوما و دیسپلازی مخاط دهان

کارسینوم سلول سنگفرشی حفره دهان (OSCC) از شایعترین سرطانهای حفره دهان در سراسر جهان می باشد. اصلی ترین اجزای تشکیل دهنده تیغه پایه، شامل کلاژن نوع 4 و گلیکوپروتئین چسبنده لامینین می باشند. از دست رفتن موضعی ساختار غشاء پایه، باعث بروز لامینین 5 گاما 2 از طریق پروتئولیز غشاء پایه و یا سنتز در سیتوپلاسم سلولهای نئوپلاستیک می شود. لامینین 5 گاما 2 پروتئینی است که نقش مهمی در جابجایی سلولهای نئوپلاستیک در طول تهاجم تومور ایفا می کند و بیان آن در سلولها و استرومای مجاور تومورال می تواند تهاجم سلولی را تایید کند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تظاهر لامینین 5 گاما 2 در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC) و وروکوس کارسینوما و مخاط دیسپلاستیک در مقایسه با بافت سالم بود.
تعداد 57 بلوک پارافینه سلول سنگفرشی، 31 نمونه OSCC، 9 مورد وروکوس کارسینوما، 9 مورد دیسپلازی و 8 مورد مخاط نرمال مجاور بافت تومورال (به عنوان گروه کنترل) ، جهت نشانگر لامینین 5 گاما 2، اسکوربندی شد. آزمونهای آماری کای اسکوئیر و من-ویتنی مورد استفاده قرار گرفت و توسط نرم افزار SPSSنسخه 20 تجزیه وتحلیل شد.
میزان تظاهر نشانگر لامینین در اپی تلیوم نمونه های SCC در 3/61 % ، در نمونه های وروکوس کارسینوما در 3/33 % و در دیسپلازی در 2/22 % مثبت و در مخاط نرمال100 % منفی بود. توزیع فراوانی منفی و مثبت بودن لامینین برحسب نوع ضایعه بررسی شد. سطح معناداری برابر با 006/0 محاسبه شد که کمتر از 05/0 بود. در ضایعه های مختلف تعداد مثبتهای لامینین تفاوت معنادار داشتند و بیشترین تعداد مثبت مربوط به ضایعه SCC بود.