سنجش میزان برخورداری از شاخص های بهداشتی- درمانی با تاکید بر رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهرستان های استان اردبیل)

امروزه مهم ترین عامل پیشرفت هر جامعه ای، نیروی انسانی سالم می باشد، افزایش سطح شاخص های سلامت در هر جامعه ای از اولویت دولت ها محسوب می شود. پژوهش حاضر به بررسی میزان برخورداری شهرستان های استان اردبیل از شاخص های بهداشتی - درمانی می پردازد. روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی، اسنادی و تحلیلی است که در آن 40 شاخص بهداشتی - درمانی با استفاده از مدل تاپسیس مورد ارزیابی قرارگرفته اند. در میان شاخص ها، شاخص های تعداد روستاهای تحت پوشش و تعداد پیراپزشکان با وزن 0269/0 بااهمیت ترین شاخص ها هستند. جامعه آماری تحقیق شامل 10 شهرستان استان اردبیل در سال 1395 می باشد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که میزان برخورداری شهرستان های استان از شاخص های بهداشتی - درمانی یکسان نبوده و اختلاف زیادی با یکدیگر دارند و اغلب آن ها ازنظر شاخص های بهداشتی - درمانی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. در این میان شهرستان اردبیل برخوردارترین شهرستان و شهرستان سرعین محروم ترین شهرستان می باشد. همچنین نتیجه همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین جمعیت و برخورداری شهرستان ها، از همبستگی بالایی در رابطه بین این دو عامل حکایت دارد. نتیجه همبستگی پیرسون در بررسی رابطه بین فاصله از مرز بین المللی و میزان برخورداری نیز حاکی از همبستگی نسبتا بالایی در رابطه بین این دو عامل می باشد. بنابراین در راستای کاهش شکاف توسعه میان شهرستان های استان، شهرستان های محروم باید در اولویت توسعه قرار گیرند.