بررسی روش های مختلف احیا کردن مقاومت لغزشی سطوح صیقل یافته آسفالتی و تعیین جایگاه استفاده از آنها

احیا کردن بافت از دست رفته روسازی جاده ها یکی از انواع راهکارهای مهم نگهداری بزرگراه های پر ترافیک است. حتی با پیشرفته ترین مصالح ساختمانی و فناوری های امروزه، بزرگراه های شلوغ در نهایت به دلیل ترافیک بیش از حد و اثرات آب و هوایی مقاومت لغزشی خود را از دست می دهند. باران، برف و یخ، همراه با حجم زیاد تردد وسایل نقلیه، می تواند سطح جاده ها را از بین ببرد و یا صیقلی نماید. از دست رفتن اصطکاک به معنی عدم توقف خودرو در فاصله ایمن است و هنگامی که فاصله توقف افزایش یابد موقعیت خطرناک به وجود می آید و منجر به تصادف می گردد. نقاطقی در جاده ها، میادین و… وجود دارند که به دلایل صیقلی شدن نیاز به احیا کردن مقاومت لغزشی دارند. جاده ها یی که برای بازگرداندن ویژگی های لغزشی آسفالت عملیات احیا کردن اجرا شود به نوبه خود از سطح بالا تر ایمنی برخوردار می گردند. در حال حاظر با استفاده از تکنیک های چندگانه، می توان دوباره از سطح موجود استفاده نمود که بسیار هم مقرون به صرفه است و نیاز به اجرای روسازی جدید نمی باشد. در این مقاله روش های مختلف احیا کردن مقاومت لغزشی سطوح آسفالتی صیقل یافته پرداخته شده و جایگاه استفاده از هر روش تعیین شده است.