بررسی شیوه های تصمیم گیری مدیران پژوهشی و آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بر اساس مدل PAEI نظریه آدیزس

مدل PAEI آدیزس الگوی جدیدی در شیوه تصمیم گیری مدیران است. هدف این پژوهش بررسی میزان پیروی شیوه های تصمیم گیری مدیران آموزشی و پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از الگوی آدیزس می باشد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش را اعضاء هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1392 تشکیل می دهد که تعداد آن ها 176 نفر (57 زن و 119 مرد) است و از بین این افراد تعداد 116 نفر (38 نفر زن و 78 نفر مرد) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل دو پرسشنامه شامل پرسشنامه تصمیم گیری مدیران آموزشی و پژوهشی بودند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی) با کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. میزان پیروی مدیران آموزشی و پژوهشی از الگوی آدیزس از بعد اداری، اجرایی، سازماندهی و رهبری و خلاقیت و کارآفرینی معنی دار بودند (0/01>P). بر اساس مدرک تحصیلی پاسخگویان، بین شیوه رهبری مدیران آموزشی و بین شیوه اداری مدیران پژوهشی ارتباط معنی داری وجود داشت (0/01>P) همچنین، بین پیروی از الگوی اجرایی، اداری، خلاقیت و رهبری مدیران پژوهشی و بین پیروی از الگوی اجرایی و اداری مدیران آموزشی بر حسب سابقه کار تفاوت وجود داشت (0/01>P). با توجه به استفاده بیش از حد متوسط مدیران آموزشی و پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از الگوی آدیزس از بعد الگوی اداری، الگوی اجرایی، سازماندهی و رهبری و خلاقیت و کارآفرینی، پیشنهاد می گردد قوانین و دستورالعمل ها بازنگری شده، زمینه های خلاقیت در سازمان پیش بینی گردد و برای اجرای تصمیمات، افراد مناسب تعیین گردد.