اثر شوری آب بر کمیت و کیفیت ترکیبات بیوشیمیایی گیاه دارویی بادرنجوبیه (Mellissa officinallis L.)

این پژوهش با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinallis L.) انجام شد. برای این منظور یک آزمایش مزرعه ای در قالب طرح بلوک تصادفی در سه تکرار در ارسنجان اجرا شد. تیمارهای شوری در این تحقیق در سه سطح 1، 4 و 7 دسی زیمنس بر متر بودند که با استفاده از آب چاه های کشاورزی با شوری طبیعی اعمال شدند. وزن خشک اندام های هوایی، مقادیر سدیم، پتاسیم و پرولین در اوایل گلدهی گیاه اندازه گیری و سنجش مواد موثره انجام گردید. تمامی نشاءها در شوری 7 دسی زیمنس بر متر خشک شدند لذا داده ای در این سطح شوری حاصل نشد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها در سطح احتمال 5 درصد نشان داد که در تیمار شوری 1 دسی زیمنس برمتر میزان وزن خشک و پرولین بالاتر بود ولی با رسیدن شوری به 4 دسی زیمنس بر متر از مقدار این دو شاخص کاسته شد. همچنین با افزایش شوری میزان سدیم افزایش ولی مقدار پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم کاهش پیدا کرد. درخصوص ترکیبات موجود در اسانس گیاه نیز با افزایش تنش شوری برخی از این ترکیبات افزایش و برخی کاهش پیدا کردند. برخی در تیمار شاهد وجود نداشتند ولی با افزایش تنش شوری در تیمار 4 دسی زیمنس بر متر تولید شدند. برخی دیگر از ترکیبات در تیمار شاهد تولید شدند ولی با افزایش تنش شوری در تیمار 4 دسی زیمنس بر متر تولید آن ها قطع شد. از آنحایی که گیاه در شوری 7 دسی زیمنس بر متر کاملا خشک شد و در شوری 4 دسی زیمنس بر متر نیز شاخص هایی که نقش مکانیسم دفاعی را به هنگام بروز تنش شوری در گیاه برعهده دارند کاهش یافتند، بنابراین می توان نتیجه گرفت که این گیاه حساس به شوری است و کشت آن در مناطق شور یا آبیاری آن با آب شور بیش از 1 دسی زیمنس بر متر توصیه نمی شود.