اثربخشی درمان ترکیبی فراشناختی و طرحواره درمانی هیجانی مبتنی بر آسیب های دوره کودکی بر اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی ترکیبی از درمان فراشناختی و طرحواره درمانی هیجانی مبتنی بر آسیب های دوره کودکی بر اختلال اضطراب فراگیر بود. پژوهش حاضر در چارچوب طرح نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش افراد مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی شهر اصفهان و مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (بر اساس مقیاس کوتاه اضطراب فراگیر و مصاحبه بالینی) در سال 1396 بودند که تعداد 30 نفر از آنان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و پرسشنامه آسیب های کودکی، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارش شدند. سپس گروه آزمایش در درمان گروهی طراحی شده توسط پژوهشگر که شامل 12 جلسه 1 ساعته بود شرکت داده شدند. در انتهای درمان نیز، مقیاس کوتاه اضطراب فراگیر به طور مجدد به عنوان پس آزمون توزیع و توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که ترکیب طرحواره درمانی هیجانی و درمان باورهای فراشناختی می تواند به طور معناداری در کاهش نگرانی و علائم و نشانه های اضطراب بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر باشد. طرحواره درمانی هیجانی را می توان در ترکیب با درمان باورهای فراشناختی به عنوان درمانی موثر و کامل تر نسبت به درمان های دیگر در مداخلات روانشناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مدنظر قرار داد.