بررسی اثر پنیسیلامین و EDTA بر سمیت نانو ذرات نقره در ماهی شیربت (Tor grypus)

استفاده از نانو ذرات فلزی به ویژه نانو ذرات نقره در آبزی پروری طی سال های اخیر توسعه زیادی یافته است. به طورکلی فلزات سنگین سلامت ماهیان و به دنبال آن سلامت انسان را تحت تاثیر قرار می دهند، بنابراین استفاده از روش های مختلف درمانی برای پیشگیری و درمان مسمومیت با فلزات سنگین ضروری است. یکی از روش های استفاده شده برای از بین بردن سمیت فلزات، شلاته درمانی است که به معنای استفاده از مواد شلاته کننده برای ورود به جریان خون و حذف مواد مضر از قبیل فلزات سنگین می باشد. لذا در این تحقیق سعی شد تا اثر دو ماده پنیسیلامین و EDTA که در شلاته درمانی مسمومیت فلزات سنگین استفاده می شوند، و اثر آن ها در انسان و حیوانات خونگرم به اثبات رسیده است، در کاهش سمیت نانو ذرات نقره در ماهی بومی شیربت مشخص گردد. در این تحقیق 240 عدد بچه ماهی شیربت (32/0 ±90/4 گرم) به 4 تیمار (هر تیمار در سه تکرار) تقسیم شدند. تیمار اول با خوراک حاوی50 میلی گرم در لیتر پنسیلامین، و تیمار دوم با خوراک حاوی100 میلی گرم در کیلوگرم خوراک، تیمار سوم با EDTA به میزان 100 میلی گرم در کیلوگرم و تیمار کنترل با خوراک پایه بدون افزودنی به مدت 21 روز تغذیه شدند. سپس سمیت حاد نانوذرات نقره (LC50 96 ساعته) در چهار تیمار با استفاده از روش OECD اندازه گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که سمیت نانوذرات نقره در تیمار کنترل در هر چهار مرحله زمانی تعیین سمیت (24، 48، 72 و 96 ساعت) به طور معنی داری بیشتر از تیمارهای تجویز پنسیلامین و EDTA بود، همچنین تیمار تغذیه شده با پنسیلامین (100 میلی گرم در کیلوگرم خوراک) بالاترین مقاومت در برابر سمیت نانونقره در هر چهار مرحله سنجش سمیت را نشان داد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که تجویز خوراکی این دو ماده برای پیشگیری و درمان مسمومیت با نانوذرات نقره در ماهی قابل استفاده بوده و کارایی پنسیلامین بیشتر از EDTA می باشد.