مروری بر رشد و نمو انگل لیشمانیا در تعامل با پشه خاکی های ناقل بیماری لیشمانیوز

لیشمانیوز یکی از بیماری های فراموش شده ای است که در بیش از نیمی از استان های کشور آندمیک می باشد. عامل ایجادکننده بیماری، پروتوزوئرهای لیشمانیایی هستند و انتقال آلودگی به انسان توسط گزش پشه های خاکی فلبوتومینه می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر در سطح مولکولی به بررسی رشد و نمو انگل در بدن پشه خاکی ناقل پرداخته است. در مطالعه حاضر که به روش مروری غیرنظام مند انجام شد، داده های منتشرشده با استفاده از کلمات کلیدی "لیشمانیا، پشه خاکی، فلبوتوموس و لوتزومیا" از پایگاه های اطلاعاتی ، PubMed Ovid Medline ، Web of Science ، SID ، Scopus و موتور جستجوگر Google Scholar جمع آوری شدند. در این پژوهش تمام مطالعات منتشرشده تا سال 2018 که مربوط به تعاملات بین پشه خاکی و انگل لیشمانیا بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. انگل برای رشد و نمو در بدن پشه خاکی به سدها و یا موانع طبیعی برخورد می کند که عبارت هستند از: آنزیم های پروتئولیتیک، پرده اطراف غذا، دفع از دستگاه گوارش و سیستم ایمنی در ناقل. قابلیت اتصال انگل به دستگاه گوارش پشه خاکی تعیین کننده توانایی حمایت پشه خاکی از رشد و نمو انگل و در نتیجه انتقال عفونت می باشد. با توجه به گسترش بیماری لیشمانیوز در ایران و جهان و کنترل دشوار بیماری و نیز اینکه تاکنون واکسن موثری علیه لیشمانیوز معرفی نشده است، پژوهش در ارتباط با رشد و نمو و چرخه زندگی انگل در بدن پشه خاکی حائز اهمیت می باشد. یافته های پژوهش حاضر در راستای شناسایی و تقویت موانع طبیعی رشد انگل در بدن پشه خاکی و روش های نوین مبارزه با لیشمانیوز می باشند.