تحلیلی بر نیازهای آموزشی اعضای هیئت علمی به منظور توانمندسازی آنان در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

اعضای هیئت علمی سرمایه های اساسی یک دانشگاه بوده و ارتقاء توانمندی آموزشی آنان منتج به توانمندی سیستم آموزشی و تربیت نیروی انسانی با مهارت و تبحر می باشد. لذا نیاز سنجی آموزشی در جهت توا نمندسازی بیشتر انان جزئی جدائی ناپذیر از برنامه ریزی آموزشی محسوب می شود. پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی به روش مقطعی است که در آن 65 درصد از اساتید دانشگاه به روش سرشماری وارد مطالعه شدند و از پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته با روایی و پایایی تایید شده به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده کردند و نتایج حاصل از طریق نرم افزار SPSSتجزیه و تحلیل گردید. در این مطالعه بیشترین الویت از نظر اساتید به ترتیب شامل: حیطه ی روش های نوین و فنون تدریس (68%) ، حیطه ی راهنمایی و مشاوره ی آموزشی (62%) ، حیطه ی روش های ارتقائ حرفه ای (61%) ، حیطه ی ضوابط ومقررات دانشگاهی (3/58) ، حیطه ی کاربرد رایانه در آموزش (55%) ، حیطه ی عملکرد مبتنی بر شواهد (47%) ، حیطه ی روش های ارزیابی دانشجو (43%) بود. همچنین در این مطالعه بین مرتبه ی علمی اساتید و تمایل آنان به برگزاری گارگاه ها به صورت مجازی یا حضوری تفاوت معنی داری مشاهده نشد043/0p= و بین گروه های پایه و بالینی و تمایل آنان به برگزاری کارگاه ها به شکل های حضوری و مجازی نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت 053/0p= و می توان گفت تمایل به برگزاری کارگاه ها به شکل حضوری در همه ی مرتبه های علمی از دو گروه پایه و بالینی بیشتر از شکل مجازی بود. برگزاری دوره های آموزشی توانمندسازی اساتید بصورت کاربردی ضروری به نظر می رسد و در برگزاری کارگاه ها باید اولویت های آموزشی در نظر گرفته شود.