اثر رتینوئیک اسید بر روی بافت تخمدان و اوویداکت در موش ماده بالغ BALB/c

رتینوئیک اسیدها به عنوان تنظیم کننده های مهم رشد و تمایز سلولی شناخته شده و برای فرآیند طبیعی تولید مثلی در جنس نر و ماده ضروری می باشند. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات رتینوئیک اسید برروی بافت تخمدان و اوویداکت موش های ماده بالغ BALB/c انجام شد. در این مطالعه پس از مشخص شدن دوز مناسب رتینوئیک اسید، تزریق طی30 روز به صورت درون صفاقی (IP) بر روی 75 موش ماده بالغ BALB/c با انتخاب دوزهای15 (گروه اول) ، 25 (گروه دوم) و kg. b. w / mg35 (گروه سوم) ، گروه کنترل (عدم تزریق) و شم (تزریق آب مقطر) صورت گرفت. برای مقایسه گروه ها از آنالیز ANOVA و سپس آزموندانکن استفاده و سطح معنی داری (05/0P<) و (001/0P<) در نظرگرفته شد. در طی بررسی های ماکروسکوپی در هر سه دوز تزریقی کاهش معنی دار (001/0P<) وزن و در بررسی های میکروسکوپی کاهش معنی دار قطر کوچک و بزرگ تخمدان، تعداد فولیکول های گراف و جسم زرد (001/0P<) ، (05/0 P<) مشاهده شد. درحالی که افزایش معنی داری فولیکول های تخریبی و زوناپلوسیدا چین خورده (05/0P<) ، (001/0 P<) و کاهش قطر اوویداکت نسبت به گروه کنترل نیز مشاهده گردید، که البته این کاهش معنی دار نبود. به طورکلی می توان این طور نتیجه گرفت که رتینوئیک اسید اثر تخریبی بر روی بافت تخمدان و اوویداکت موش سوری ماده داشته است.