مبانی فقهی وجوب تربیت
تربیت از مهمترین دستورهای خداوند متعال به بندگان است و وظیفه اصلی والدین نسبت به فرزندانشان محسوب میشود. اما در متون فقهی، کمتر اثری از آن دیده میشود و تنها در لابهلای مباحث ولایت و حضانت به اختصار مطرح شده است. در حالی که به تفصیل در منابع فقهی (قرآن و سنت) از آن یاد شده است؛ مثلا در آیاتی مانند آیه «وقایه» و آیه «امر به صلوه» و نیز در روایات مختلفی به مفهوم تربیت اشاره شده و وجوب تربیت بر همه افراد جامعه به نحو عام و والدین و نزدیکان و حاکم به نحو خاص، بار شده است. بنابراین آنان مامور تربیت دیگران بهخصوص اطفال و نوجوانان هستند. در این نوشتار پنج دلیل اصلی بر وجوب تربیت اشخاص بالغ و غیر بالغ اقامه شده است تا مشخص شود که تربیت مطلبی مستقل است و شعبهای از ولایت نیست، تا مسیول تربیت فرزند، تنها پدر باشد و مادر بدون نقش بماند و بر شعبهای از حضانت نیز نیست، تا با بلوغ پایان بیابد.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.