اثرات خستگی بر فعالیت الکتریکی عضلات دو سر رانی، دو قلو و سولئوس فوتبالیست ها

هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی بر فعالیت الکتریکی عضلات دو سر رانی، دو قلو و سولئوس فوتبالیست ها بود. در این تحقیق زمان بندی و میزان فعالیت الکتریکی عضلات دو سر رانی، دو قلوی داخلی و نعلی 15 نفر از فوتبالیست ها، در زمان های مختلف بازی فوتبال سنجیده شد. از دستگاه الکترومایوگرافی 16 کاناله (ME6000) جهت ثبت سیگنال های الکتریکی در حین تکلیف فرود تک پا (قبل از بازی، پایان نیمه اول و پایان نیمه دوم) استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که در مورد شروع فعالیت عضلات در زمان های مختلف، اگرچه عضلات در پایان نیمه اول با تاخیر در شروع فعالیت همراه بودند و دیرتر وارد عمل شدند، اما این تفاوت در زمان های مختلف از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0P>). در مورد میزان فعالیت فیدفوروارد عضلات دو سر رانی و نعلی در زمان های مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0P≤) ، اما در مورد عضله دو قلو تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (05/0P>). هم چنین در مورد میزان فعالیت فیدبک عضله نعلی در زمان های مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0P≤) ، اما در مورد عضلات دو سر رانی و دو قلو، این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0P>). در خاتمه می توان نتیجه گرفت که خستگی باعث تغییراتی غیرمعنادار در شروع فعالیت عضلات شده اما در مورد فعالیت فیدفوروارد عضلات دو سر رانی و نعلی و هم چنین فعالیت فیدبک عضله نعلی اثرات معناداری را داشته و می بایست تمرین دهندگان در برنامه های تمرینی و در جهت پیشگیری از آسیب فوتبالیست ها تحمل بازیکنان را در برابر خستگی افزایش دهند.